Can Dostum'un devam niteliğinde olan Can Dostumun Yolculuğu'nu kah gülerek kah ağlayarak okudum. Bir köpeğin bağlılığın ne kadar derin olduğunu ve onun varlığının amacını bulma serüvenini anlatan muhteşem bir romandı.
Bu kitapta da yine olaylar köpeğin bakış açısından anlatılmış ve reenkarnasyon olayına devam ediyoruz... Bir köpeğin defalarca hayata gelmesi inanılmaz bir şey.
''Küçük Clarity geldi aklıma. Kendisine göz kulak olması için başka bir köpeği bulmasını ümit ettim. Herkesin bir köpeğe ihtiyacı vardır ama Clarity için bu ihtiyaç daha da fazlaydı.''
Serinin ilk kitabında çocuğum dediği Ethan öldükten sonra, onun da ölümüyle dünya üzerinde ki amacına ulaşmış olduğuna inanan 'Buddy' günlerini Ethan'ın karısı Hannah geçirmektedir... Tabi Buddy olarak öldükten sonra 'Molly' olarak tekrardan doğmayı kendisi de beklemiyordu. Fakat hayat onu Ethan'ın torunu Clarity ile karşı karşıya getirdiğinde yeni bir amacı olduğunu anlar... Onu korumak, sevmek... ve sevmek...
''Keşke bu işte daha başarılı olsaydım. Bazen CJ'nin içindeki karanlık duygular o kadar derinde oluyordu ki, sanki sonsuza kadar orada kalacaklardı.''
Yazarın kalemi çok iyiydi. Bize bir köpeğin neler hissedebileceğini ve bizim onun gözlerine bakıp, onu okşadığımız da neler hissettiğimizi çok iyi yansıtmış. Ya da benim diyeyim... Benim de köpeğim olduğu için belki de bu kadar çok etkilendim. (Fotoğraflardaki benim Odi'm)
Ve yazar öyle doğru şeylere parmak basmış kibir nevi hatırlatma sanki; bir köpeğin insanların yanında olması gerektiği ve onların kaderine bizlerin Sadece bu da değil, Can Dostumun Yolculuğu'nda ailevi bağlara hatta aşka da değinmiş.
''Sen dünyanın en iyi eşisin Trent. O kadar şanslıyım ki.''
''Şanslı olan benim, CJ. Bütün hayatım boyunca tek bir kızı gerçekten istedim ve şimdi o kızla evliyim.''
Fakat beni en çok etkileyen yer kitabın sonları oldu. Ağlamaktan helak olmuş vaziyetteydim. Yazar kelimeleriyle okuyucusunun kalbine dokunmuş. (İşte o sonu gene hatırladım ve gözyaşlarım akmaya başladı bile.)
''Adım Toby'di, Buddy'di, Molly'di, Max'ti, Bailey'di ve Ellie'ydi. İyi bir köepk olmuştum, bu da ödülümdü. Artık sevdiğim insanlarla birlikte olacaktım.
Neşeyle mırıldanarak döndüm ve o altın kıyılara doğru yüzdüm.''
''Benim güneş ışığım gökyüzünden değil, güzel köpeğimin gözlerindeki sonsuz sevgiden gelir.'' diyen herkese bu kitabı şiddetle tavsiye ederim!
Kayıtlar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorumunuz için teşekkür ederim.