GÜL VE DİKEN // TRACY ANNE WARREN

Kitaptan Alıntı

Birasından güçlü bir yudum daha alarak, Darragh tabağından bir çatal dolusu yemek daha aldı ve ağzına götürdü.
Jeannette'ın dudakları dehşetle açıldı. "Tanrı aşkına, Darragh, dur. Köpek bile onu yemeye dayanamıyor." Elini uzattı, başka bir lokma daha almasını engellemek için kolunu tuttu.
Darragh'ın cildi anormal şekilde solgundu. "O kadar da kötü değil."
"Tabii ki değil, kötüden de beter. O kadar korkunç ki eğer biri bana böyle bir lapa vermeye cesaret etseydi, onu suç işlemekten hapse attırırdım. Çatalını indir."
Rahatlamış görünerek, Darragh söylediğini yaptı.

Görüşüm;

Açıkçası ilk kitap olan The Husband Trap (Kollarımdaki Yabancı)'ın yanında bu kitap çok basit kalmış.Ne yalan söyleyebilirim kitaptan daha büyük beklentilerim vardı. Jeanette'ın ilk kitapta yaptıklarından sonra burnunun iyice sürtmesi gerekirdi ama bu kitapta öyle bir konu yoktu. Bırakın burnunun sürtmesini kitapta hiç konu yoktu bence.Baştan sona benim için boş bir kitap oldu. Öncelikle Darragh'dan daha sert bir ceza beklerdim. Ne o iki ev süpürt , bir yemek yaptır , tamam ! Böyle birşey var mı ya? Kız zaten her sayfada ''Ben Leydiyim!'' dedikçe cinler tepeme çıktı. Nasıl bir leydi olduğunu cümle alem biliyor ya, neyse.

İlk kitapta Jeanette, ikizi Violet ile yer değiştirdikten sonra oyunları ortaya çıkınca ailesi tarafından İrlanda'ya annesinin kuzenlerinin yanına sürgüne gönderiliyor. Tabi bizim Jeanette'e bunu yapacaklarına kızı vursalar daha iyiydi.Daha araba İrlanda sınırlarına varır varmaz başladı , ''Ben leydiyim!'' nidaları atmaya.Hoş ne kârı oldu? Hiç birşey. Ama yinede kendi statüsünü göstermezse çatlar. Ama yolda arabaları küçük bir sorun yaşadığında kendilerine yardıma gelen İrlandalı ''beyefendi'' ile karşılaştıkları andan itiabren Jeanette'ın başına gelmeyen kalmaz. Darragh , Jeanette'i kızdırmaktan çok keyif alır ve devamlıda bu yolda ilerler. Fakat kızımız bir leydirdir ve kendisine hakettiği gibi davranılmasını sağlamakta kararlıdır. Eh, bu iki inatçı keçinin birbiriyle zıtlaşmalarını da düşünürseniz; kitaptaki tek keyif alınacak noktayı anlarsınız.

Şu çekişmeli halleri de olmasa kitap beni fena bunaltırdı gibime geliyor. Darragh'ın karakterini sevdim aslında. Espirili , inatçı ve çalışkan bir yapısı var.Ama Jeannette'a o kadar ders az geldi. Çabuk yumuşadı herif. Hoş zaten konu Jeannette'e gelince olmadık şekilde yumuşuyor yahu.Biraz daha burnu sürtseydi ya da sadece basit şekilde işkence etmeseydi daha çok severdim. Darragh , Jeannette'le karşılaştığı andan itibaren kızın ağzından ''Ben leydiyim!'' cümlesi düşmediğinden ve kendisine konuşma fırsatı bırakmadığından adam 'BEN DE KONTUM!' diyemedi bir türlü. Gerçi ilerisinde bu durumu fena lehine çevirse de, olayların bu noktaya seyretmesi tamemen Jeannette'in çenesindendir.

Tüm bunlara rağmen beni asıl şaşırtan ve hayal kırıklığına sebep olan nokta sonlarıydı. Ya madem Tody'i geri getirdin, kitaba kattın bari etkileyici bir kurgu yarat. Adam'ı kızın evinde ağırlatmak nedir yahu ? Jeannette'ın zaten salak olduğunu düşünüyordum o kısımlarda ise düşüncesiz salağın teki olduğuna kanaat getirdim.Bu da yetmezmiş gibi , yangından mal kaçırırcasına bir sonla bitti kitap. Ne ara sevdiğini anladı ? Ne ara yola çıkmaya karar verdi? Adam ne ara geldi? Bunları anlayana kadar çiftimiz nihai mutluluğa erdi.

Benim için idare edecek kitaplardandı. Umarım okuyucuları daha çok sever. Serinin gelecek kitabı The Wedding Trap (Düğün Tuzağı)'ın daha dolu dolu olacağına inanıyorum.

My Raiting: